Allereerst: bedankt voor jullie reacties!! Leuk dat jullie zo meegenieten van mijn belevenissen! Vooral de berichten over Ruud Krol vond ik hilarisch en ik weet zeker dat ik hem op de volgende borrel versteld kan doen staan van de kennis die ik over hem opgedaan heb tijdens de tussenliggende maand! Ook wil ik de anonieme donor van 50 extra te plaatsen foto's bedanken: super!!

Hoewel het onvoorstelbaar zou mogen lijken, wordt het leven hier alweer redelijk normaal. De drukte en het lawaai zijn dagelijkse routine geworden en ik ben zelfs bang dat als ik nu in Nederland in een auto zou stappen, ikzelf ook constant op de claxon zou drukken als ik iemand wil waarschuwen dat ik eraan aankom, als ik een voetganger wil laten weten dat i over mag steken en ik blijf wachten, als ik door een ogenschijnlijke eenrichtingsverkeerweg wil waar al het andere verkeer van de andere kant komt en ik toch vind dat ik de andere kant op moet rijden door die specifieke straat. Dit zijn slechts enkele redenen voor automobilisten in Cairo om te toeteren en hoewel wij op straat nog wel eens schrokken, is het dus niet altijd bedoeld uit irritatie of als waarschuwing voor gevaar.

Vorige week en het weekend heb ik besteed aan het leren van de toets om door te mogen met vak Egyptisch-Arabisch. Toen we zondagochtend op school kwamen, bleek echter de docente ziek. Zij is tot nu toe ziek thuis gebleven en had het tentamen op haar computer thuis staan. Hierdoor heb ik het tentamen dus nog niet gemaakt, wat in eerste instantie tijd gaf om lekker door te leren aangezien mijn woordenschat nog extra aandacht behoefde. De coördinatrice van ons programma heeft inmiddels laten doorschemeren dat er bezien wordt of het tentamen überhaupt nog door zal gaan, omdat we zo goede vorderingen hebben gemaakt tijdens de afgelopen weken!! Even afwachten dus wat de uiteindelijke beslissing zal worden en we wachten nog steeds in spanning af.

Omdat ik al niet meer zo zenuwachtig was voor het tentamen van zondag, ben ik zaterdag met een aantal studiegenoten Zaballin ingeweest. Dit is een wijk aan de zuidoost kant van de stad en er wonen veel gelukszoekers uit plattelandsgebieden. De stad biedt ze niet de kansen die ze zouden willen krijgen en daardoor is men zich in deze wijk gaan bezig houden met het ophalen van vuilnis uit de stad. Ik ben er nog niet achtergekomen hoe dit precies in zijn werk gaat, maar aankomende maandag ga ik met het instituut diezelfde wijk in om er meer over te weten te komen. Terugkomend op mijn bezoek daar: er staat een weeshuis waarin vanuit het Moeder Theresa principe wordt gewerkt. Er zijn drie bewonersgroepen: een afdeling voor oudere vrouwen, een afdeling voor weeskinderen of kinderen uit gezinnen met economische problematiek en een afdeling voor gehandicapte kinderen. Toen we binnenkwamen (onder begeleiding van Truus, een Nederlandse fysiotherapeute), was men net bezig om de (wees)kinderen te eten te geven. De helft van onze groep (waaronder ik) heeft hierbij geholpen en bleef plakken om met deze kinderen te spelen. Na ongeveer een uur werden we opgehaald, omdat we niet al te lang meer hadden en we de andere afdelingen ook nog wilden bezichtigen. We kwamen bij de gehandicapte kinderen en daar heb ik een tijdje een spastische jongen op schoot gehad, met wie ik wat oefeningetjes heb gedaan met een bal.

Het was een hele bijzondere ervaring, ook voor de anderen, en we besloten om er vaker heen te gaan. De kinderen hebben duidelijk een aandachttekort en wij kunnen de komende maanden de handen flink uit de mouwen steken! Omdat de interesse groot blijkt te zijn, wil ik kijken of er een programma opgesteld kan worden dat we niet altijd met z'n allen tegelijk gaan. Bovendien moet het niet zo zijn dat er nu 4 maanden achter elkaar constant mensen komen die daar leuk spelen en dat de kinderen daarna in een gat vallen. Dus ga ik kijken wat er gedaan kan worden om dat te voorkomen. De maatschappelijk werker komt weer in mij naar boven?? Morgen gaan we in ieder geval weer.

Van de week heb ik met het vak Capita Selecta de Koptische wijk in Cairo bezocht. Voor het bezoek aan het museum hadden we een uur de tijd en daarna gingen we enkele kerken bezoeken en ook de Ben Ezra synagoge die in dezelfde wijk staat. Het museum vond ik het interessantst, maar ik had te weinig tijd om het helemaal te bezichtigen. De kerken waren muf en stoffig (of is dat hetzelfde) en ik moet eerlijk zijn dat ik er niet van onder de indruk was. Wel wil ik er een keer een dienst bijwonen, althans.. Een deel ervan, want ze duren soms wel 4 uren!! Het schijnt dat je er binnen mag lopen en weg mag gaan wanneer je maar wil.

Na een dip vorige week in het studieprogramma kon ik er deze week weer beter tegenaan en het bleek ook dat een van de docenten (een nieuwe) ons niveau hoger ingeschat had dan zou moeten. Deze week is het een stuk beter gegaan en doordat ik nu ook geen bijlessen meer heb, heb ik meer tijd voor het huiswerk én om te relaxen. Zo ben ik van de week een avondje uitgeweest, wat iets later is geworden dan gepland maar dus wel enorm gezellig. En gisteravond ben ik naar de film geweest. Het was een Egyptische film, goed voor mijn woordenschat dacht ik.. Ik heb er geen snars van begrepen, maar heb me wel 2 uur bescheurd om het feit dat de hoofdpersoon uit de film dezelfde acteur is die mij en mijn klasgenoten in Groningen op de dvd-serie bij ons studieboek begeleidt bij het leren van nieuwe woorden!

Ik ga de straat weer op, de uitlaatgassen opsnuiven, mijn woordenschat (door praktischgebruik in plaats van uit film) uitbreiden, de hectiek beleven én een heerlijk weekend tegemoet, waarover later meer!

Groetjes,

Erik