Zoals jullie waarschijnlijk vanuit de media hebben meegekregen, is een (ge)blonde(eerde) politicus hard bezig een film op de markt te brengen. Niet alleen in Nederland is men hier mee bezig, ook bereikt het andere delen van de wereld. Zo schijnen er in Afghanistan en Somalië al Nederlandse vlaggen verbrand te zijn, nemen verschillende islamitische landen (al dan niet diplomatieke) maatregelen en geven sommige reisorganisaties in Nederland al negatieve reisadviezen af voor Egypte.

Afgelopen maandag hebben we geen Capita Selecta-uitje gehad. Wel werden we om 14u op het instituut verwacht om een voorbereidend college te volgen voor.. jawel, onze studiereis! Volgende week is de groep studenten (zowel Belgen als Nederlanders) verdeeld in twee kleinere groepen die ieder een eigen programma hebben. De ene groep gaat naar Aswan en Luxor, dé toeristische trekpleisters van het land als het gaat om de faraonische tijd, en de andere groep gaat naar de westelijke woestijn om daar drie oases te bezoeken. Komende zondag zeg ik Cairo dus even gedag en zal mij een week terugtrekken in de woestijn. Hierover verschijnen de verhalen zeker bij het volgende bericht!

De week ervoor zijn we wel op pad geweesten hebben we Zabalin bezocht, de wijk waar ik vrijwilligerswerk doe. Door er met onze docenten heen te gaan en er achtergrondinformatie over te krijgen, volgt hier een wat nadere beschrijving van de wijk. Er wonen voornamelijk Kopten, die vanuit Opper Egypte (dus het zuiden van het land) naar Cairo zijn gekomen om een betere economische positie te verwerven. Maar omdat ze moeilijk aan het werk kwam, besloten ze zich bezig te houden met het verzamelen en ophalen van het vuilnis uit heel Cairo. Ze vestigden zich in een wijk tegen de Mu'attamberg in het oosten van Cairo, waar ze tot op de dag van vandaag leven van het afval dat de rest van de stad produceert. De naam Zabalin is dan ook afgeleid van het Arabische woord voor afval, ‘zabala'. Samen met de groep Belgische studenten stapten we om 9 uur 's ochtends in de twee busjes die ons naar de wijk brachten. Dit was een bijzondere ervaring. De hele wijk is vergeven van het vuil; in de straten, in de huizen, bovenop de huizen en waarschijnlijk ook eronder lag het vuil verspreid. Hiertussen liepen honden, katten, geiten en zelfs (voor moslims onreine) varkens los rond. Het vuilnis wordt door de mannen in Cairo verzameld en middenin de nacht naar Zabalin gebracht, waar de vrouwen het dan sorteren en scheiden. Waardevolle dingen worden eruit gezocht, papier, plastic, glas en textiel wordt verzameld en verkocht of hergebruikt en zo proberen de families iedere week weer rond te komen. Eigenlijk is het niet te beschrijven hoe het eruit zag en al helemaal niet hoe het rook, ook al kende ik de wijk van het vrijwilligerswerk

In Zabalin hebben we twee projecten bezocht. De eerste was een school voor jongens die buiten het reguliere schoolsysteem vallen, doordat ze de kost moeten verdienen voor zichzelf of voor hun gezin. Zij krijgen algemeen vormende vakken, maar ook vakken meer gericht op het starten van een eigen (vuilnisophaal)bedrijf. Na drie jaar behalen ze hun diploma en zouden ze voor zichzelf aan de slag moeten kunnen. Buiten de lessen om halen ze vuilnis op, maar door de school zijn ze gewezen op het voornamelijk verzamelen van flacons van de merken 'Pert', 'Head and Shoulders' en 'Pantène'. De flacons van deze merken worden geproduceerd door Procter and Gamble, tevens hoofdsponsor van de school.
Het tweede project dat we bezochten was een school voor meisjes uit de wijk. De tienermeisjes, die meestal niet kunnen lezen en schrijven, kunnen hier ongeveer drie maanden wonen en krijgen in die tijd een opleiding, waarna ze voor zichzelf kunnen beginnen. Zo leren ze textielrestanten te hergebruiken en hiervan kleden, spreien en tassen te maken, die vervolgens verkocht kunnen worden. Maar ook papierresten worden hier hergebruikt, bijvoorbeeld om de kaartjes te maken die in het naastgelegen winkeltje worden verkocht. Door dit lokale initiatief zijn sinds 1988 ongeveer 250 meisjes opgeleid. Dit lijkt veel, maar na in de wijk te hebben rondgekeken beseften we dat hier nog veel werk gedaan kan worden.

Vandaag hebben we een lezing gehad op het instituut over spreekwoorden en gezegdes over de gehele wereld, die verbazingwekkend veel met elkaar overeen blijken te komen. Het gaat hierbij voornamelijk om de verschillen tussen man en vrouw, waarbij grofheid bepaald niet uit de weg gegaan wordt. Grofheid, maar als ze uit context geplaatst voorgelezen worden hilarisch om naar te luisteren. Prof. Dr. Minneke Schippers heeft er een boek over geschreven: 'Trouw nooit een vrouw met grote voeten'. Voordat deze lezing begon hadden we onze les over schrijfstijl (brieven en samenvattingen schrijven e.d.). Als onze docent in een goede mood is en de les is vlotjes verlopen, geeft hij aan het einde altijd een 'noqta' (een mop). Vandaag ging het om een dom blondje, dus ook hier is het fenomeen doorgedrongen dat deze mensen een achterstand hebben wat betreft hun intelligentie.. Gelukkig kan ik mij dan weer gelukkig prijzen doordat Prof. Schippers zei dat er een spreekwoord bestaat dat luidt: 'hoe meer haar op het hoofd, des te minder hersenen'.

Voorlopig geen reden tot zorgen dus, ondanks de dreigementen vanuit Nederland over een mogelijk uitkomende film en de reacties die dat met zich teweeg kan brengen. Om jullie gerust te stellen: er is een telefoonboom voor de studenten opgesteld. Als iemand een vervelende ervaring heeft door onze nationaliteit, wordt direct de coördinatrice gebeld van het instituut. Zij bepaalt vervolgens of er verder gebeld moet worden om de andere studenten te waarschuwen. Daarna wordt er bepaald wat de volgende stappen zullen zijn. Verder is er iedere dag contact met de Nederlandse ambassade om te laatste ontwikkelingen door te nemen. Daar houdt men scherp in de gaten hoe de situatie ervoor staat. Om eventuele onrust geheel weg te nemen: ik woon op Zamalek. Op dit eiland staan veel ambassades en zo ook de Nederlandse. Mocht de situatie onveilig worden verklaard, wordt Zamalek afgesloten en daardoor de ambassade, het instituut en ook ons huisje beschermd.

Gelukkig kunnen we de stad op interessante wijze en nog steeds zonder gevaar verkennen, is er genoeg ruimte voor humor tussen de serieuze studiepraktijken door en gaat de studiereis gewoon door, waardoor ik een week cultuur (en woestijnstof) kan snuiven!

Yallah, bye!

P.S. Nog steeds vergeten te zeggen: het tentamen is door onze waanzinnige inzet afgeblazen!!