Het istijd voor een flinke update.. Maar allereerst wil ik jullie bedanken voor de felicitaties na het vorige korte berichtje over de tentamens!!!

Nadat ik terugkwam uit Dahabheb ik nog een week les gehad om me vervolgens een week op te sluiten in de biebop het instituuten te leren voor de tentamens. Gelukkig zijn de resultaten daarvan bekend en hoeft daar verder niets meer over gezegd te worden dan dat ik erg blij ben alles gehaald te hebben

.

Ik had geschreven datik als figurant zou optreden in de nieuwste film van/met Omar Sherif. Na heel wat heen en weer gebel en ge-sms is dit uiteindelijk niet doorgegaan. Ik zou om 3u 's ochtends op een plein in Cairo moeten verzamelen met de andere figuranten en dat vond ik net iets te vroeg tijdens de week dat ik me aan het voorbereiden was op de tentamens. Ergens jammer dat het niet door is gegaan, maar ben blij dat ik heb gekozen voor datgene waarvoor ik naar Egypte ben gekomen. Bovendien waren die week Janneke en Jos in Cairo (nadat ze een week in het zuiden hadden gezeten) en wilde ik de nodige tijd met hen besteden om de stad te laten zien en te genieten van hun aanwezigheid. En dat is gelukt!

Aan het eind van de tentamenweek hebben we dik feest gehouden, wat al voorspeld was in het korte berichtje dat ik de vorige keer schreef. Een van de Belgische studentes gaf een feest bij haar thuis en nagenoeg iedereen was er, zelfs de docenten! Sommige medestudenten vertrokken al de volgende dag terug naar huis. Gelukkig heeft dat de stemming niet bedorven en hebben we een superavond gehad! Om uit te brakken, mezelf te verwennen voor het behalen van de tentamens en om me te troosten voor mijn gecrashte laptop ben ik de volgende dag bij het veel te dure Mariott Hotel bij het zwembad gaan liggen zonnen. Middenin de drukke stad waan je je daar opeens in een paradijs van groen, weelde en luxe.

Door die gecrashte laptop van mij is het nu lastiger om foto's te plaatsen op m'n site. Ik hoop binnenkort nieuwe erop te zetten, maar het zou nog even kunnen duren..

De week die daarop volgde, was ik vrij. Echt vrij! Reden om de bus te pakken naar door mij onontdekte oorden. De reis leidde naar Siwa,nabij de Libische grens. Buiten dat het echt een oase is, bleek het ook nog eens een oase van rust. Het was 9 uur rijden op niet altijd even prettige wegen, maar zeker de moeite waard. De oase wordt volgens The Lonely Planetbewoond door 25.000 Siwanen en 1.000 Egyptenaren. Siwanen zijn namelijk oorspronkelijk een Berbers volk en hierdoor spreken ze onderling ook geen Egyptisch, maar een Berberdialect. Nadat we in Cairo de mensen steeds beter zijn gaan verstaan en begrijpen, konden we in Siwa helemaal niets met de taal.
We zijn er twee dagen gebleven en hebben de eerste dag fietsen gehuurd om de omgeving te verkennen. Er waren twee ruines uit faraonische tijd en een enorm meer. Aanvankelijk dacht ik dat we best snel weer terug zouden zijn, maar we hebben toch een uur of 4/5 op die fietsen gezeten. Bij een van de ruines hebben we een rondleiding gehad van een man, die ons ook wat Berbers uitgelegd heeft.Alstalenstudenten moeten we onzewoordenschat natuurlijk blijven uitbreiden, vakantie of niet

.
De volgende dagwisten we een trip door de Great Sand Sea te organiseren, echte Sahara-uitzichten!! Jammer dat ik mijn fototoestel was vergeten.. Als een heuse sportieveling ben ik op een sandboard van een van de 'duinen' gegleden. Na de tweede keer halverwege te komen en verder naar beneden te rollen, hoefde het niet zo nodig meer. Echter, Pieter en Marije gingen zo goed dat ik het er niet bij kon laten zitten en nog een keer moest proberen en ook ik kwam staand van de duin af! Volgende winter toch maar es proberen te snowboarden? We hebben daarna nog een koud en een heet waterbron bezocht, wat vreemde uitzichten waren middenin de woestijn. Het meest bizarre was nog wel het autorijden. Het verkeer in Cairo is er bijna niets bij. Niet dat het zo druk was, maar onze chauffeur had er lol in om ons tot bovenaan de duin te rijden, de auto over de top te laten 'vallen' en bijna recht naar beneden de duin af te rijden. De eerste keer schrokken we ons rot, maar daarna kwam de kick er wel in!

Op de laatste dag in Siwaheb ik met Pieter (en uiteindelijk Veerle ook) een van de meest absurde beslissingen genomen: we gingen in een keer door naar Dahab. Van de Libische grens naar de Saoudische.. Althans, er zit in het laatste geval nog een zee tussen. Ik geef toe: ik ben verliefd geworden op die plek!! Hebben er lekkeraan het strand gehangen, zoals verplicht is daar

.

Goed uitgerust zijn Marije (ook uit Groningen), Pieter en Sandra (beide uit Amsterdam) en ik aan ons extra programma bij het Instituut begonnen. Het is nieuw en wennen om slechts met z'n vieren in de klas te zitten en het lege Instituut te aanschouwen. Waar eens de pauzes gevuld waren met geklets uit alle hoeken, heerst nu stilte. Bovendien zitten de docenten nu altijd bij ons in de pauze en er bestaat zo geen ruimte meer om in het Nederlands te praten. Alles, maar dan ook alles gaat nu in het Egyptisch. Als we iets niet begrijpen in de les worden we ook met straffe hand gecorrigeerd als we een enkel woord Nederlands tussendoor aan elkaar vragen. We hebben vorige week economische begrippen behandeld, de liefde, mensenrechten en de islam in Europa.. Doordat we maar met zo weinig zijn, gaan we als een speer. Betekent wel ook extra hard blijven leren buiten schooltijden om, want de woordenschat breidt zich met rasse schreden uit..

Gelukkig heb ik bij een cultureel centrum iemand gevonden die me vrijdags wil helpen met het leren! Afgelopen vrijdag hebben we de woordenlijst van afgelopen week doorgenomen. Hij noemde het woord in het Arabisch (aangezien hij de Nederlandse vertaling nog net niet begrijpt) en ik moest in het Arabisch uitleggen wat het woord betekent. Ik moet echt nog een aantal van dat soort dagen hebben!

Maar nu is het einde alweer in zicht.. Althans, in Egypte. Over anderhalve week komen Sanne en Derk, met wie ik via Jordanie naar Israel zal reizen. Sanne en ik zijn aangenomen aan de Haifa University om er een talencursus te volgen in de maand juli. Na 5 maanden Arabisch ga ik me dan richten op het ophalen van Hebreeuws. Hopelijk lukt het dan om in het derde cursusjaar mee te kunnen draaien zonder al te veel achterstand. Afgelopen zaterdag heb ik mijn ticket naar huis geboekt en 13 augustus zal ik de Nederlandse bodem weer onder mijn voeten voelen.

De airco wordt me te koud om de voeten en de oren, tijd om me te vermannen en het zweet weer lekker uit te laten breken in de drukkende hitte die ik eenpaar urenbuiten had gelaten. Er wacht thuis nog een flinke luisteropdracht voor me, een detectiveserie(tje)!

Ma3a-ssalama (met de vrede) en tot de volgende keer,
Yallah bye