Ja mensen, het komt weer even in gedeeltes achter elkaar aan. Na de foto's van Saqqara en Zabalin heb ik nu mijn verhaal klaar over de studiereis van afgelopen week.

Na een druk weekend vol uitgaan en weinig slaap (de nacht voor vertrek zelfs maar 1 uurtje onder de wol), heb ik mijn spullen gepakt voor de studiereis naar de oases in de westelijke woestijn. Met een groep van 20 studenten vertrokken we vanaf het instituut met georganiseerd vervoer naar onze eerste bestemming: Farafra. Na een reis van zo'n 9 uur kwamen we aan bij het hotel, een plaatje!! Er bleek een zwembad te zijn en ook al was het donker en redelijk koud geworden, besloten we toch een duik te nemen om het vakantiegevoel op te wekken. Dit hielden we nog geen kwartier uit, omdat we alleen maar zaten te rillen van de kou. Toch een beetje jammer dat het andere deel van de groep, dat besloten had niet in het zwembad te springen, vertrokken was om een natural hot spring te bezoeken. Wij hebben de warme kraan in de douche aangezet en zo kwamen ook wij weer op temperatuur. De avond doorgebracht op het dakterras en daarna rond het kampvuur dat de medewerkers van het hotel hadden aangemaakt. Ze maakten ook muziek en ondanks de vermoeidheid hebben we lekker meegedanst tot in de late uurtjes.

De tweede dag hebben we een museum bezocht van een autodidactische kunstenaar, die wereldberoemd schijnt te zijn. Zijn werk was heel gevarieerd en erg bijzonder om naar te kijken. Nadat we uitgekeken waren, mochten we zelf aan de slag met stukjes zandsteen. Dat wou niet echt lukken en toen heeft de beste man voor 5 van ons een kunstwerk gemaakt van een steen die we zelf hadden mogen uitkiezen. Drie kwartier later zaten we weer in de bus voor de 5 uur durende reis naar Dakhla. Het hotel waarin we daar terecht kwamen, haalde het in geen velden of wegen bij het eerste, maar er stond een douche (2 zelfs) en de bedden leken ook prima. Bij het eerste wc-bezoek van een van mijn kamergenoten, bleek de wc-deur te groot te zijn voor het gat waar het in moest vallen. Omdat hij het stevig had aangedrukt (het zat werkelijk waar muurvast), hebben we er een halfuur over gedaan om de beste jongen weer vrij te krijgen. Daarna hebben we een restaurantje opgezocht, waar we voor nog geen euro een complete maaltijd met frisdrank hebben genuttigd!!

De volgende ochtend moesten we er vroeg uit voor ons bezoek aan Qasr, alwaar Prof. Dr. Leemhuis (mijn eerste docent Arabisch) opgravingen doet naar.. jawel: lemen huisjes! Gelukkig houdt het project meer in dan alleen de toevalligheid dat Leemhuis zijn naam eer aan doet. Qasr is namelijk een ver-arabisering van het Romeinse woord 'castricum'. Het is een oud stadje, waarvan eerst verondersteld werd dat het slechts een islamitische achtergrond had, maar de oude Romeinse resten komen steeds duidelijker naar voren en dat maakt het een hele interessante combinatie om te onderzoeken. Bovendien is er gebruik gemaakt van traditionele leembouw, wat allerlei voordelen met zich meebrengt voor het soms niet uit te houden klimaat. Nadat we op enthousiaste wijze op de hoogte waren gebracht van de ontdekkingen die het team er gedaan had, vervolgden we onze tocht naar een tempel. Deze tempel had als bijzondere aspect dat het was gebouwd in faraonische tijd, maar ook hier hebben de Romeinen hun invloed laten gelden. Nadat we deze tempel hebben bekeken, stapten we in de bus naar onze volgende locatie: opnieuw een islamitisch dorpje in de buurt. Gelukkig vertelde Sarah, onze docente Egyptisch-Arabisch en voor deze week onze reisbegeleidster, dat het niet verplicht was. Met het schaamrood op de kaken staken slechts Leonie en ik onze hand op dat we niet mee wilden. We mochten in het tweede busje terug naar het hotel. Daar hebben we fietsen gehuurd, voldoende water gepakt en chips meegenomen en hebben relaxed het dorpje en de omringende velden bekeken. Heerlijk om toch even uit de groep te zijn en op ons gemak de oasewereld te verkennen!

's Avonds zijn we met een deel van de groep naar een hot spring geweest, om toch ook die ervaring te kunnen delen. Bijzonder om mee te maken dat het water warm blijft in zo'n poel en dat daar geen techniek aan te pas kwam. Ik was blij dat ik een zwarte zwembroek aan had, want iedereen met een andere kleur kreeg deze vermengd met rood weer terug uit het van sulfur vergeven water.

De volgende ochtend hadden we een lezing gehad van een tourist guide over het leven in de oases. Deze lezing was geheel en al in het Arabisch en dat confronteerde me even met hoe slecht ik het eigenlijk nog maar kan oppikken. Ik hoor losse woorden, maar moet daar nog zo lang over nadenken, dat ik ze niet aan elkaar kan koppelen om er een verhaal van te maken. Helaas zeiden de meeste anderen dat ze het prima konden volgen en dat maakte de pil even wat bitterder om te slikken. We hebben die middag nog een authentiek bedoeïenenhuisje bezocht, wat omgetoverd was tot museum. De rondleiding stelde an sich niet veel voor, maar doordat de rondleider al zijn woorden bleef herhalen werd het een hilarisch tafereel.

De rest van de dag waren we vrij en dat gaf ons gelegenheid om ons voor te bereiden op onze zelfgeplande excursie: op dromedarissen de woestijn in om er een nacht te blijven slapen!

Om 16u werden we opgehaald met jeeps: ik ging met 5 meiden de tocht op de dromedaris aan en drie anderen zouden rechtstreeks naar de plek van overnachting. De tocht was prachtig en heeft prachtige plaatjes opgebracht. We deelden onze dromedarissen met een groep Australische toeristen en moesten de nodige formaliteiten uitwisselen, in de veronderstelling dat we ook met hen zouden overnachten. Toen we na anderhalf uur op de plaats van bestemming waren aangekomen, stopte er echter een jeep en de Australiërs bleken niet te weten hoe snel ze het ding in moesten komen en reden met een noodvaart de woestijn weer uit. Jammer voor hen, want minuten later zaten wij bovenop de nabijgelegen berg te genieten van een prachtige zonsondergang. Het werd snel donker en gelukkig hadden we de tenten al opgezet, zodat we aan konden schuiven bij de pannen die op het vuur stonden en het eten klaar hadden gestoomd. We hebben onder de open en mooi verlichte sterrenhemel tot diep in de nacht gesprekken gehad over Egypte, trouwen en allerlei andere zin en onzin van het leven. Helaas voor Zizi eindigde het avontuur al na het eten, want ze werd geveld door griep en we hebben haar teruggebracht naar het hotel. Daar lagen nog 4 zieke medereizigers en Sarah bleek er een nachttaak aan te hebben ze alle te verzorgen. De tenten waren leuk om op te zetten, maar hebben hun functie verder gemist, aangezien we het net zo leuk vonden om buiten te slapen. De stevige wind die 's nachts op kwam zetten, deerde ons niet en we bleven stug volhouden. Helaas was de zonsopgang niet zo spectaculair als de -ondergang, maar inmiddels hadden we de stress er ook wel in zitten. We moesten namelijk per sé om 9u de bus hebben vanaf het hotel om een tapijtfabriek te bezoeken en een school in een nabijgelegen dorpje in dezelfde oase. Er ging een busje met zieken direct door naar het volgende hotel in Kharga. Misschien had ik ook beter daarmee kunnen reizen, want ik werd onderweg ook helemaal niet lekker. Gelukkig bleef het ziek-zijn beperkt tot ernstige diarrh... oké! Zit op zich nog weer een grappig verhaal achter, want ik kon natuurlijk geen wc vinden. Toen was er een apotheek zo vriendelijk het toilet voor me beschikbaar te stellen, IN de winkel met slechts een gordijn als scheiding.

De volgende ochtend mocht ik met het ziekenvervoer in een ruk door naar Cairo en ging er een excursie aan mij voorbij. Dat deed me niet heel veel, want ik wilde gewoon naar huis en lekker in m'n eigen bedje slapen waar ik een wc in de buurt had, waarvan ik wist dat die het goed doet. Na 4 uur rijden waren we echter slechts 200km verder gekomen, want de motor bleek geproblematiseerd doordat er een verkeerde brandstof was getankt. In eerste instantie wilde de chauffeur niet bekennen dat er een probleem was. Toen i niet meer harder kon dan 40km/u vond hij het ook tijd om de andere buschauffeur in te schakelen, die ons al bleek te hebben ingehaald via de snelweg. Met het weerzien met de anderen zakte de pissigheid van mij en de drie Belgen die bij me in het busje zaten snel en we voegden ons met z'n allen in de grote bus en toen ging de reis lekker snel.

's Avonds heb ik zeker een halfuur onder de douche gestaan en het voelde nog niet alsof de lagen zand van me afgespoeld waren, maar het was wel een van de lekkerste douches die ik in tijden heb gehad. Toen Kiki en Marije ook weer terug waren uit Luxor en Aswan hebben we de hele avond verhalen uitgewisseld en zijn voldaan ons bedje in gestapt voor een goede nachtrust. Inmiddels heb ik alweer 3 dagen les gehad, is alles weer goed in de buik en maak ik me klaar voor het lange weekend. Morgen is hier een vrije dag (geboortedag van de profeet) en zondag zijn we vrij in verband met Pasen. Ik vertrek vannacht met de nachtbus naar Dahab om een paar dagen aan het strand te liggen en ik zorg dat ik zondagavond op tijd terug ben om m'n moeder van het vliegveld te halen!

We gaan nog steeds met de vrede (ma3a-ssalama) en laten we dat zo houden, als God het wil (‘in sha' ‘allah)!!

Yallah, bye