Inmiddels ben ik weg uit Egypte en samen met Derk en Sanne ben ik begonnen aan een nieuw avontuur. Afscheid nemen van de stad waar ik 5 maanden heb gewoond was vreemd, maar niet vervelend. Natuurlijk is het jammer om weg te gaan uit een stad waar ik in korte tijd een leventje heb opgebouwd, maar de zin om de drukte, het lawaai en vooral de smog te verlaten overheerste op dat moment. Na het vertrek hebben we eerst een paar dagen langer in Dahab doorgebracht dan verwacht. 'Natuurlijk,' zal een ieder die mijn blogs heeft bijgehouden zeggen, maar het had geen verband met mijn voorliefde voor dit stranddorpje: Sanne en Derk zijn beide even goed ziek geweest. Gelukkig kwamen ze snel genoeg bij om niet het hele programma om te hoeven gooien en zo zijn we dinsdag per minibus naar Taba gereden om de grens met Israël over te steken. We zouden aanvankelijk met de ferry van Nuweiba naar Aqaba varen, maar na verhalen over ontzettend lange wachttijden en grote wanorganisatie hebben we besloten over land te gaan. Ook dit is niet altijd zonder risico tijd te verliezen, omdat er aan Israëlische kant niet altijd gemakkelijk gedaan wordt. Soms staan mensen 2-6 uur aan de grens te wachten. Mijn handbagage moest slechts 4 keer door de scanner en Derk moest zijn tas uitladen. Gelukkig niet helemaal en daardoor liepen we niet al te veel vertraging op.

Sanne had een mail ontvangen van de universiteit in Haifa dat haar aanmeldingsformulieren niet allemaal ontvangen waren, dus in Eilat zijn we naar het postkantoor geweest om de paperassen nogmaals te kopiëren en op de bus te doen. Wat een verschil is Israël dan toch met Egypte; het is direct een stuk moderner en mensen lopen er duidelijk anders bij dan in Egypte. De taxichauffeur had alleen wel beloofd ons voor NIS 78 (ongeveer €15,-) van grens naar grens te brengen. Toen het allemaal wat langer bleek te duren, vroeg i opeens NIS 250. Hierop waren we blij onze afding skills in Egypte te hebben kunnen oefenen en hebben het teruggedrongen tot NIS 120 en blij, maar zonder geld, liepen we de Jordaanse grens over. De reis zou vervolgd worden per taxi naar Aqaba, maar toen alle spullen achterin geladen waren en we weg zouden rijden, bleken we een lekke band te hebben. Stonden we om 14.30u in de zinderende hitte buiten de taxi te wachten. We bleven echter opgewekt, want we waren er tenslotte in geslaagd in niet al te lange tijd van Egypte naar Jordanië te komen en 2 pagina's in ons paspoort gevuld te krijgen met stempels. In een park in Aqaba hebben we onze lunch genuttigd en hierna vervolgden we onze reis naar Wadi Rum.

Daar sliepen we twee nachten in een tent, maar omdat we laat op de middag aan waren gekomen bleef er van de eerste dag niet veel meer over dan uitrusten van de reis. De dag erop wisten we een deal te sluiten met twee neven om ons rond te laten rijden door het natuurgebied. De bergen (rotsformaties) hebben de meest vreemde vormen en constructies en bieden de meest prachtige fotomomenten. Voor rust, woestijn, hiken, nog meer rust en een blik in het bedouinenleven zaten we hier op de juiste plek. Een van de twee neven heeft ons uitgenodigd bij zijn broer om thee te drinken. Was heel relaxed en leuk om te zien hoe de verhoudingen liggen binnen een dergelijke familie. Een van de andere neven van deze jongens had zijn bruiloft op het moment dat we er waren en het werd in de Lonely Planet aangeraden om zo'n festijn mee te maken als je wordt uitgenodigd. We waren uitgenodigd, maar helaas had de jongen zich verslapen en was het feest die dag al afgelopen. Een bruiloft duurt drie dagen en het was de tweede dag, maar de volgende ochtend waren we alweer vroeg uit de veren om naar Petra te gaan.

Wat we daar tegenkwamen was werkelijk adembenemend. Een groot grafdorp, allemaal uitgehouwen uit de rotsen en onbeschrijflijk hoe indrukwekkend het was om daar te zijn. Natuur en architectuur zijn geheel met elkaar verbonden en de meest prachtige kleurenformaties zijn te zien in de aardlagen in de façades van de gebouwen. Anderhalve dag hebben we door dit stadje rondgewandeld en het nodigde uit tot langer verblijf om meer te zien. Ik heb zoveel mogelijk foto's gemaakt, maar in het echt blijft het allemaal veel en veel mooier en daarom raad ik iedereen aan om dit land en vooral deze beide streken eens te bezoeken!! Helaas bood ook in Petra de beperkte tijd weerstand en moesten we onze weg vervolgen naar Amman. Daar zitten we nu en na al het hiken, cultuur snuiven en bus zitten nemen we even een middag vrij om bij te komen en ons voor te bereiden op 3 weken studie in Haifa. Dat wordt nog een pittige kluif, want ik kan op het moment ongeveer twee woorden Hebreeuws produceren en daarna komt er alleen nog maar Arabisch uit...

Morgen opnieuw de grens en daarna weer hard aan de slag!
Daarover later meer,

Yallah bye!!