Na Jeruzalem zijn we toch nog naar Tel Aviv gegaan, omdat we een avond flink wilden stappen. We hebben een flesje wijn gekocht en zijn aan het strand gaan zitten. Daar hebben we gekletst en geconstateerd dat we toch te moe waren om het uitgaansleven te beproeven. Na een goede nachtrust zijn we het strand opgegaan en ondanks dat we in de schaduw dachten te liggen, zijn Sanne en ik behoorlijk verbrand. Sabrina is halverwege de dag terug gegaan naar Haifa, omdat zij de tweede zomerulpansessie ook zou volgen.

Aan het eind van de dag heb ik Sanne en Derk voor het hostel uitgezwaaid, omdat zij om middernacht vlogen en toen stond ik alleen. Ik heb het zand van me af gedoucht, boekje gepakt en ben aan de boulevard gaan zitten lezen. Broodje shoarma gekocht en capuccino gedronken en toen was de avond alweer zo ongeveer voorbij. Ik ging terug naar het hostel, pakte mijn spullen en heb bus en trein gepakt naar...

het vliegveld.

Ja mensen, ik ben weer thuis! Een paar weken geleden besloot ik dat ik het toch wel genoeg vond al dat reizen en ik heb mijn ticket omgezet naar 4 augustus. Dus daar stond ik op het vliegveld met 6 maanden bagage aan mijn lijf en heel wat ervaringen rijker. Het was nog even vervelend om door de controle op Ben Gurion heen te komen, omdat ik natuurlijk zo lang in een Arabisch sprekend en daarmee islamitisch gelovig land ben geweest. Gelukkig ging de ondervraging niet al te lang door, maar vervolgens moest ik wel alle vier mijn tassen helemaal uitpakken en laten doorzoeken. Toen dat klaar was, waren ze nog niet klaar met mij en werd ik naar een aparte afdeling gebracht, waar ik een body-check kreeg. Ik vond het allemaal niet zo leuk meer, maar de metaaldetector kon niets vinden dus ook daar was ik snel klaar. Vervolgens ging alles heel snel. Ik kon mijn tassen meenemen naar een speciale incheckbalie, waar ik direct geholpen werd. Degene die mijn tassen had doorzocht en de bodycheck had verricht stond nog steeds naast me en begeleidde me vervolgens naar de paspoortcontrole, ik mocht doorlopen langs alle rijen mensen die stonden te wachten op nóg een bagagecheck. Ik moest overstappen in Budapest en na een reis van ongeveer 6 uur, zette ik weer voet op Nederlandse bodem.

Nu ik een paar dagen terug ben, kan ik nog steeds niet zo goed beseffen dat ik alles om me heen kan verstaan en dat ik niet zoveel moeite meer hoef te doen om duidelijk te maken wat ik nodig heb of probeer te zeggen. Het is een intensief halfjaar geweest, waarin ik gemerkt heb hoe verschillend er in het Midden-Oosten wordtgekeken naar dingen die ik als doodnormaal beschouw en/of voor lief neem. En nu.. zal ik me weer moeten zien aan te passen aan het leven hier. Maar ik vind het heerlijk om weer hier te zijn, ook al regent het en zijn de mensen niet directaltijd even vriendelijk. Ik ben weer in de buurt van familie en vrienden en ik kan weer mijn eigen ritme oppakken.

Ik zet de flessen mineraalwater aan de kant en drinkweeruit de kraan.
Taxi's en bussen laat ik aan de kant van de weg staanof doorrijden,ik pak de fiets.
Restaurants, bistro's en cafetaria laat ik het eten voor andere klaarmaken, ik ga weer koken.
Zo zijn er nog veel en veel meer dingen die ik eventueel ga missen, maar niet meer als vanzelfsprekend zal kunnen beschouwen (het werkt dus beide kanten op). Wat ik bovenal NIET ga missen is dat ik vanaf zaterdag weer lekker in mijn eigen kamer zit in Groningen en dat ik het kamertje delen graag achterlaat in het Midden-Oosten!

Ik ben sinds gisteren ook weer te bereiken op het nummer dat ik voor mijn vertrek ook had. Ik zie jullie snel en kijk er naar uit om lekker bij te kletsen!

Hartelijke groeten en natuurlijk:

yallah bye!